Toen ik zestien was, hielpen mijn zus en ik mijn grootmoeder met het ordenen van wat oude foto's. Ik had net een bijzonder schrijnende breuk meegemaakt (het betrof de bittere verdeling van Wesley Snipes-filmbootlegs op VHS, om zowel historische als rauwe emotionele context te bieden). Ik was zes mooie maanden samen met mijn vriend Sloop man make-outs en ik zou nooit meer liefhebben. Mijn grootmoeder begreep er niet veel van.

'Je zou met een heleboel jongens moeten daten,' zei ze, en ze hield als tiener een foto omhoog van een van haar mooie zussen. 'Sophie ging altijd met de ene jongen op vrijdag, de andere op zaterdag en de andere op maandag.'

Mijn zus en ik wisselden blikken. 'Jezus! Tante Sophie, toch?' ze fluisterde. 'Ik weet het,' zei ik. 'Wat een slet.'

Voor ons, en al onze vrienden, instemmen met een enkele date met een kerel, impliceerde instemming met monogamie voortaan. Uitgaan met iemand anders de volgende dag zou daarom vreemdgaan zijn, een wreed iets om je vriend aan te doen op het allerbelangrijkste 24-uursjubileum. Het was schokkend om erachter te komen dat onze oudtante haar jeugd eigenlijk had doorgebracht als de hoer van Babylon. (Hoewel, ik denk dat ze brak voor zondag, dus dat was er.)

Ik weet niet of het komt door Cameron Crowe-films of door ziektepaniek of langdurige adolescentie, maar mijn generatie geloofde dat als je iemand echt leuk vond, je hem alleen en exclusief leuk moest vinden, zelfs obsessief. Als een man je een mix-cd met Radiohead-nummers gaf omdat het voelde alsof hij je 'een pint van zijn eigen bloed' gaf, en dan gaf hij een ander meisje een pint van zijn eigen bloed, het maakt het gebaar een beetje goedkoper. Je weet wel, om iemand je bloed te geven. Metaforisch. Het maakte de strips van Archie bijzonder verwarrend. Je gaat daten met Veronica _en _haar beste vriendin en Cheryl Bloesem? Ugh. Zeg maar dag tegen je T-cellen, Archie.

Veel van mijn vrienden, mannen en vrouwen, volgden dit soort 'Middeleeuwse hofliefde, met pijpen'-model tot ver op de universiteit, zoals ridders en dames met bitter gescheiden ouders. Maar voor degenen onder ons die nog steeds vrijgezel zijn, hebben oude ideeën over monogamie en de faciliteit van internet een nieuwe gouden eeuw van sletterige tantes voortgebracht.

Ik ken jongens die met meerdere vrouwen uitgaan alsof ze een eliminatieschaal invullen, en ik ken jongens die met meerdere vrouwen uitgaan omdat ze zich snel vervelen door één set tepels. Meer en meer mensen die ik ken, geven er de voorkeur aan om met een stel mensen te daten; je kunt worden opgeschort in een soort single-but-not-animatie die vroeger was voorbehouden aan oude vrijgezellen met een onbepaalde seksuele geaardheid, en niet worden beschouwd als een schokkerig gezondheidsrisico.